11ພຣະອົງ ຊົງ ກ່າວ ວ່າ, “ຜູ້ ໜຶ່ງ ມີ ລູກຊາຍ ສອງ ຄົນ.12ຜູ້ ນ້ອງ ເວົ້າ ກັບ ພໍ່ ວ່າ ‘ພໍ່ເອີຍ, ສ່ວນ ຊັບ ທີ່ ຕົກ ເປັນ ຂອງ ຂ້ອຍ ນັ້ນ ຂໍ ພໍ່ ແບ່ງ ໃຫ້ ຂ້ານ້ອຍ ເສຍ ເທາະ’ ແລ້ວ ພໍ່ ຈິ່ງ ໄດ້ ແບ່ງ ຊັບ ໃຫ້ ລູກ ທັງ ສອງ ຄົນ.13ຕໍ່ມາ ບໍ່ ຫລາຍ ວັນ ຜູ້ ນ້ອງ ກໍໄດ້ ຮວບຮວມ ເອົາ ຊັບ ທັງ ໝົດ ແລ້ວ ອອກ ໜີ ໄປ ທຽວ ເມືອງ ໄກ ແລະ ໄດ້ ຜານ ຊັບ ຂອງຕົນ ໃນ ທີ່ ນັ້ນ ດ້ວຍ ການ ໂອ້ ໂຖງ.14ເມື່ອ ໄດ້ ໃຊ້ ຈ່າຍ ຊັບ ເຫລົ່ານັ້ນ ໝົດ ແລ້ວ ກໍ ເລີຍ ເກີດ ການ ອຶດຢາກ ອັນ ໃຫຍ່ ໃນ ເມືອງ ນັ້ນ ແລ້ວ ລາວ ກໍ ຕົກ ຢູ່ໃນ ຄວາມ ຂັດ ສົນ.15ລາວ ຈິ່ງ ໄປ ຂໍ ອາ ໃສ ຢູ່ ກັບ ຄົນ ຜູ້ ໜຶ່ງ ໃນ ເມືອງ ນັ້ນ ແລ້ວ ຜູ້ນັ້ນ ໄດ້ ໃຊ້ ລາວ ໄປ ລ້ຽງ ໝູ ທີ່ ທົ່ງນາ.16ລາວ ຄຶດຢາກ ກິນ ໃຫ້ ອີ່ມ ທ້ອງ ດ້ວຍ ຝັກ ຖົ່ວ ທີ່ ໝູ ກິນ ແຕ່ ບໍ່ ມີ ໃຜ ເອົາ ໃຫ້ ລາວ ກິນ.17ເມື່ອ ລາວ ຮູ້ເມື່ອ ຄີງ ແລ້ວ ຈິ່ງ ເວົ້າ ວ່າ ‘ລູກຈ້າງ ຂອງ ພໍ່ ເຮົາ ມີ ຫລາຍ ຄົນ ເຂົາ ຍັງ ມີ ອາຫານ ກິນ ອີ່ມ ຈົນ ເຫລືອ ສ່ວນ ເຮົາ ຈະ ມາ ຕາຍ ອຶດຢາກ ຢູ່ ທີ່ ນີ້.18ຈຳເປັນ ເຮົາ ຈະ ຕ້ອງ ລຸກ ກັບ ຄືນ ໄປ ຫາ ພໍ່ ຂອງ ເຮົາ ແລ້ວ ຈະ ເວົ້າ ນຳ ເພິ່ນ ວ່າ, “ພໍ່ເອີຍ, ລູກ ໄດ້ ເຮັດ ຜິດ ຕໍ່ ສະຫວັນ ແລະ ຕໍ່ ພໍ່ ແລ້ວ.19ແລະ ບໍ່ ສົມຄວນ ຈະ ໄດ້ ເອີ້ນ ຊື່ວ່າ ເປັນ ລູກ ຂອງ ພໍ່ ອີກ ຕໍ່ໄປ ແຕ່ ຂໍ ໃຫ້ ລູກ ເປັນ ເໝືອນ ລູກຈ້າງ ຂອງ ພໍ່ ຄົນ ໜຶ່ງ ທ້ອນ!”.’20ແລ້ວ ລາວ ກໍ ລຸກຂຶ້ນ ຄືນ ເມືອ ຫາ ພໍ່ ຂອງຕົນ ແຕ່ ເມື່ອ ລາວ ຍັງ ຢູ່ ໄກ ພໍ່ ໄດ້ ແລ ເຫັນ ລາວ ກໍ ມີ ຄວາມ ເມດຕາ ຈິ່ງ ແລ່ນ ອອກ ໄປ ກອດ ຄໍ ຈູບ ລາວ ດ້ວຍ ຄວາມ ຮັກແພງ.21ຝ່າຍ ລູກ ນັ້ນ ໄດ້ ເອີ່ຍ ຂຶ້ນ ຕໍ່ ພໍ່ ວ່າ ‘ພໍ່ເອີຍ, ລູກ ໄດ້ ເຮັດ ຜິດ ຕໍ່ ສະຫວັນ ແລະ ຕໍ່ ພໍ່ ແລ້ວ ບໍ່ ສົມຄວນ ຈະ ໄດ້ ເອີ້ນ ຊື່ວ່າ ເປັນ ລູກ ຂອງ ພໍ່ ຕໍ່ໄປ’.22ແຕ່ ພໍ່ ໄດ້ ເອີ້ນ ບອກ ພວກຂ້ອຍ ໃຊ້ ຂອງຕົນ ວ່າ ‘ຈົ່ງ ຮີບ ເອົາ ເຄື່ອງນຸ່ງ ຢ່າງ ດີ ທີ່ສຸດ ມາ ນຸ່ງ ໃຫ້ ລູກ ຂອງ ເຮົາ ແລະ ເອົາ ແຫວນ ມາ ສວມ ໃສ່ ມື ກັບ ເອົາ ເກີບ ມາ ສຸບໃສ່ ຕີນ.23ແລ້ວ ຈົ່ງ ເອົາ ງົວ ໜຸ່ມ ໂຕ ອ້ວນ ພີ ມາ ຂ້າ ລ້ຽງ ກັນ ເພື່ອ ຊົມຊື່ນຍິນດີ.24ເພາະ ລູກ ຂອງ ເຮົາ ຄົນ ນີ້ ຕາຍ ແລ້ວ ກໍໄດ້ ຄືນ ມາ ເສຍ ໄປ ແລ້ວ ກໍໄດ້ ພົບ ກັນ ອີກ’, ແລະ ເຂົາ ທັງຫລາຍ ກໍ ຕັ້ງຕົ້ນ ມີ ຄວາມ ຊົມຊື່ນຍິນດີ.
25“ຝ່າຍ ລູກ ຜູ້ ກົກ ຍັງ ຢູ່ ທີ່ ທົ່ງນາ ເມື່ອ ກຳລັງ ກັບ ມາ ໃກ້ ຈະ ເຖິງ ເຮືອນ ແລ້ວ ລາວ ກໍ ໄດ້ຍິນ ສຽງ ເສບ ແລະ ການ ເຕັ້ນລຳ.26ລາວ ຈິ່ງ ເອີ້ນ ເອົາ ຄົນໃຊ້ ຜູ້ ໜຶ່ງ ອອກ ມາ ຖາມວ່າ, ‘ນັ້ນ ແມ່ນ ການ ຫຍັງ?’.27ຄົນໃຊ້ ຈິ່ງ ບອກ ເພິ່ນ ວ່າ ‘ນ້ອງ ຂອງ ທ່ານ ໄດ້ ກັບ ມາ ແລ້ວ ແລະ ພໍ່ ຂອງ ທ່ານ ໄດ້ ຈັດ ຂ້າ ງົວ ໜຸ່ມ ຕົວ ອ້ວນ ພີ ຕ້ອນຮັບ ລູກ ທີ່ ກັບ ມາ ດ້ວຍ ຄວາມ ສະຫວັດດີພາບ’.28“ຝ່າຍ ຜູ້ ອ້າຍ ກໍ ຄຽດ ເລີຍ ບໍ່ຍອມ ເຂົ້າ ມາ ເຮືອນ ທາງ ພໍ່ ກໍໄດ້ ອອກ ໄປ ອອຍ ໃຈ ຊວນ ເຂົ້າ ມາ.29ແຕ່ ລາວ ໄດ້ ຕອບ ພໍ່ ວ່າ ‘ເບິ່ງ ເທາະ ພໍ່, ລູກ ໄດ້ ປະຕິບັດ ພໍ່ ເໝືອນ ເປັນ ຂ້ອຍ ໃຊ້ ໄດ້ ຈັກປີ ມາ ແລ້ວ ໂດຍ ບໍ່ໄດ້ ລະເມີດ ຕໍ່ ຄຳ ສັ່ງສອນ ຂອງ ພໍ່ ຈັກເທື່ອ ແຕ່ ພໍ່ ຍັງ ບໍ່ໃຫ້ ລູກ ແກະ ແມ່ນແຕ່ ໂຕດຽວ ເພື່ອຈະ ຈັດການ ລ້ຽງ ໃຫ້ ມິດສະຫາຍ ຂອງ ລູກ ມາ ຮ່ວມ ຊົມຊື່ນຍິນດີ ນຳ.30ແຕ່ ເມື່ອ ລູກ ຂອງ ພໍ່ ຜູ້ ນີ້ ທີ່ ເປັນ ຜູ້ ຜານ ສົມບັດ ສິ່ງ ຂອງ ຂອງ ພໍ່ ດ້ວຍ ການ ຄົບ ກັບ ພວກ ຍິງ ແມ່ຈ້າງ ນັ້ນ ໄດ້ ມາ ແລ້ວ ພໍ່ ກໍ ຍັງ ໄດ້ ຂ້າ ງົວ ໜຸ່ມ ໂຕ ອ້ວນ ພີ ຈັດການ ລ້ຽງ ມັນ’.31ແຕ່ ພໍ່ ໄດ້ ຕອບ ລູກ ນັ້ນ ວ່າ ‘ລູກ ເອີຍ, ຝ່າຍ ເຈົ້າ ໄດ້ ຢູ່ ນຳ ພໍ່ ເລື້ອຍ ສິ່ງ ຂອງ ທັງ ໝົດ ຂອງ ພໍ່ ກໍ ເປັນ ຂອງ ເຈົ້າ.32ແຕ່ ສົມຄວນ ທີ່ ພໍ່ ຕ້ອງ ມີ ຄວາມ ຊົມຊື່ນຍິນດີ ເພາະ ນ້ອງ ຂອງ ເຈົ້າ ຄົນ ນີ້ ຕາຍ ແລ້ວ ແຕ່ ມັນ ໄດ້ ກັບ ຄືນ ມາ ອີກ ມັນ ເສຍ ແລ້ວ ແຕ່ ຍັງ ໄດ້ ພົບ ອີກ’.”
ລູກາ15:11-32