ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ສະເດັດ ມາ ສະຖິດ
1ເມື່ອ ຄົນ ຮອບ ວັນ ເທດສະການ ເພັນເຕຄໍສະເຕ ເຂົາ ທັງ ໝົດ ໄດ້ ພ້ອມ ກັນ ຢູ່ໃນ ບ່ອນ ດຽວ.2ໃນ ທັນໃດ ນັ້ນ ເກີດ ມີ ສຽງ ມາ ຈາກ ຟ້າ ເໝືອນ ສຽງ ລົມພະຍຸ ກ້າ ກ້ອງ ສະໜັ່ນ ທົ່ວ ເຮືອນ ທີ່ ເຂົາ ນັ່ງ ຢູ່ ນັ້ນ.3ມີ ລີ້ນ ເປັນ ຮູບ ເໝືອນ ແປວໄຟ ໄດ້ ປະກົດ ໃຫ້ ເຂົາ ເຫັນ ແລະ ລີ້ນ ນັ້ນ ແຕກ ກະຈາຍ ອອກ ໄປ ຢູ່ ເທິງ ເຂົາ ທຸກ ຄົນ ຜູ້ ລະ ລີ້ນ.4ເຂົາ ເຫລົ່ານັ້ນ ກໍ ເຕັມ ໄປ ດ້ວຍ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ແລະ ຕັ້ງຕົ້ນ ປາກ ພາສາ ຕ່າງໆ ຕາມ ທີ່ ພຣະວິນຍານ ຊົງ ໂຜດໃຫ້ ເຂົາ ເວົ້າ ນັ້ນ.
5ຂະນະ ນັ້ນ ມີ ຊາວຢິວ ທີ່ ຢຳ ເກງ ພຣະເຈົ້າ ມາ ຈາກ ທຸກ ປະເທດ ທົ່ວ ໃຕ້ ຟ້າ ເຂົ້າ ມາ ພັກ ເຊົາ ຢູ່ໃນ ກຸງ ເຢຣູຊາເລັມ.6ເມື່ອ ສຽງ ນັ້ນ ໄດ້ ເກີດ ຂຶ້ນ ຝູງ ຄົນ ຫລວງຫລາຍ ໄດ້ ມາ ໂຮມກັນ ແລ້ວ ສະຫງົນສົນເທ ເພາະ ຕ່າງ ຄົນ ກໍ ຕ່າງ ໄດ້ຍິນ ພວກ ເຫລົ່ານັ້ນ ເວົ້າ ພາສາ ຂອງ ໃຜລາວ.7ຄົນ ທັງປວງ ຈິ່ງ ປະຫລາດ ແລະ ງຶດ ອັດສະຈັນ ໃຈ ເວົ້າ ກັນ ວ່າ, “ເບິ່ງ ແມ, ຄົນ ທັງຫລາຍ ທີ່ ເວົ້າ ກັນ ຢູ່ ນັ້ນ ແມ່ນ ຊາວ ຄາລີເລ ທັງ ໝົດ ບໍ່ແມ່ນ ຫລື.8ເປັນ ແນວໃດ ພວກເຮົາ ທຸກ ຄົນ ຈິ່ງ ໄດ້ຍິນ ເຂົາ ເວົ້າ ພາສາ ບ້ານເກີດ ເມືອງ ນອນ ຂອງ ພວກ ເຂົາ.9ຄື ຊາວ ປາເທຍ, ຊາວ ເມເດຍ, ຊາວ ເອລາມ, ແລະ ຄົນທີ່ ຢູ່ໃນ ປະເທດ ເມໂຊໂປຕາເມຍ, ແຂວງ ຢູດາຍ, ແລະ ປະເທດ ກາປາໂດເກຍ, ໃນ ແຂວງ ປົນໂຕ ແລະ ອາເຊຍ.10ໃນ ແຂວງ ຟີເຄຍ, ແຂວງ ປຳຟີເລຍ, ແລະ ປະເທດ ເອຢິບ, ໃນ ບາງ ສ່ວນ ຂອງ ປະເທດ ລີເບຍ ທີ່ ຕິດຕໍ່ ກັບ ປະເທດ ກີເຣເນ, ກັບ ພວກ ທີ່ ຈາກ ກຸງໂຣມ ມາ ເປັນ ແຂກ ຢ້ຽມຢາມ, ທັງ ຊາດ ຢິວ ແລະ ຄົນທີ່ ນັບຖື ລັດທິ ຢິວ.11ຊາວ ເກາະ ກະເຣເຕ ແລະ ຊາວ ປະເທດ ອາຫລັບ ພວກເຮົາ ໄດ້ຍິນ ເຂົາ ກ່າວເຖິງ ມະຫາ ລາຊະ ກິດ ຂອງ ພຣະເຈົ້າ ໃນ ພາສາ ຂອງ ເຮົາ ເອງ.12ເຂົາ ທັງຫລາຍ ຈິ່ງ ອັດສະຈັນ ໃຈ ແລະ ສະຫງົນສົນເທ ເວົ້າ ກັນ ວ່າ, “ການ ນີ້ ອາດຈະ ເປັນ ຢ່າງໃດ ໜໍ.”13ແຕ່ ລາງ ຄົນ ເວົ້າ ເຍາະເຍີ້ຍ ວ່າ, “ຄົນ ເຫລົ່ານັ້ນ ເຕັມ ໄປ ດ້ວຍ ເຫລົ້າອະງຸ່ນ ໃໝ່.”
ຄຳ ປາ ໄສ ຂອງ ເປໂຕ ໃນ ວັນເພັນເຕຄໍສະເຕ
14ແລ້ວ ເປໂຕ ຈິ່ງ ຢືນ ຂຶ້ນ ກັບ ອັກຄະສາວົກ ສິບເອັດ ຄົນ ນັ້ນ ແລະ ໄດ້ ກ່າວ ຄຳ ປາ ໄສ ດ້ວຍ ສຽງ ດັງ ໃຫ້ ເຂົາ ຟັງ ວ່າ, “ທ່ານ ຊາວຢິວ ແລະ ບັນດາ ຄົນທີ່ ຢູ່ໃນ ກຸງ ເຢຣູຊາເລັມ ເອີຍ, ຈົ່ງ ຊາບ ເລື່ອງ ນີ້ ແລະ ຈົ່ງ ຕັ້ງ ຫູ ຟັງ ຖ້ອຍຄຳ ຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ.15ດ້ວຍ ວ່າ ຄົນ ເຫລົ່ານີ້ ບໍ່ໄດ້ ເມົາ ເຫລົ້າ ເໝືອນ ດັ່ງ ພວກ ທ່ານ ຄຶດ ນັ້ນ ເພາະ ຍັງ ເປັນ ເວລາ ສາມ ໂມງ ເຊົ້າ ຢູ່. 16ແຕ່ ການ ນີ້ແຫລະ, ແມ່ນ ຕາມ ທີ່ ໄດ້ ຊົງ ກ່າວ ດ້ວຍ ໂຢເອນ ຜູ້ປະກາດພຣະທຳ ວ່າ,
17‘ພຣະເຈົ້າ ຊົງ ກ່າວ ວ່າ,
ໃນ ຄາວ ສຸດທ້າຍ ເຮົາ ຈະ ຖອກ ວິນຍານ ຂອງ ເຮົາ
ປະທານ ລົງ ໃສ່ ມະນຸດ ທັງປວງ
ລູກຊາຍ ແລະ ລູກ ຍິງ ຂອງ ພວກ ທ່ານ ຈະ ທຳນວາຍ
ຊາຍ ໜຸ່ມ ຂອງ ພວກ ທ່ານ ຈະ ເຫັນ ນິມິດ
ແລະ ຊາຍ ເຖົ້າ ຂອງ ພວກ ທ່ານ ຈະ ຝັນ ເຫັນ.
18ຝ່າຍ ເຮົາ ໃນ ຄາວ ນັ້ນ ເຮົາ ຈະ ຖອກ ວິນຍານ ຂອງ ເຮົາ
ປະທານ ລົງ ໃສ່ ຂ້າ ໃຊ້ ຊາຍ ຍິງ ຂອງ ເຮົາ
ແລະ ເຂົາ ຈະ ທຳນວາຍ.
19ເຮົາ ຈະ ສະແດງ ການອັດສະຈັນ ໃນ ອາກາດ ເບື້ອງ ເທິງ
ແລະ ໝາຍ ສຳຄັນ ທີ່ ແຜ່ນດິນໂລກ ເບື້ອງ ລຸ່ມ
ຄື ເລືອດ ແລະ ໄຟ ກັບ ອາຍ ຄວັນ.
20ກ່ອນ ວັນ ອັນ ໃຫຍ່ ແລະ ຮຸ່ງເຮືອງ ຂອງ ພຣະອົງເຈົ້າ ຈະ ມາ ເຖິງ
ດວງ ອາທິດ ຈະ ເກີດ ມືດມົວ
ດວງຈັນ ຈະ ກາຍ ເປັນ ເລືອດ.
21ແລ້ວ ກໍ ຈະ ເປັນ ດັ່ງນີ້
ຄື ບຸກຄົນ ໃດ ທີ່ ຮ້ອງ ອອກ ພຣະນາມ ຂອງ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ກໍ ຈະ ລອດພົ້ນ’.’
22“ຊາວ ອິສຣາເອນ ທັງຫລາຍ ເອີຍ, ຈົ່ງ ຟັງ ຖ້ອຍຄຳ ເຫລົ່ານີ້ ຄື ເຢຊູ ໄທ ນາຊາເຣັດ ເປັນ ຜູ້ ທີ່ ພຣະເຈົ້າ ຊົງ ຊີ້ແຈງ ໃຫ້ ພວກ ທ່ານ ຮູ້ ດ້ວຍ ການ ອິດທິລິດ, ການອັດສະຈັນ ແລະ ໝາຍ ສຳຄັນ ຕ່າງໆ ຊຶ່ງ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງກະທຳ ໃນ ຖ້າມກາງ ພວກ ທ່ານ ດ້ວຍ ທ່ານ ຜູ້ນັ້ນ ດັ່ງ ທີ່ ພວກ ທ່ານ ຮູ້ ຢູ່ ແລ້ວ.23ທ່ານ ຜູ້ ນີ້ ໄດ້ ຖືກ ມອບ ໄວ້ ຕາມ ທີ່ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ກຳນົດ ຄາດໝາຍ ແລະ ຊົງຮູ້ ໄວ້ ລ່ວງ ໜ້າ ກ່ອນນັ້ນ ພວກ ທ່ານ ໄດ້ ໃຫ້ ຄົນ ນອກ ສາດສະໜາ ຄຶງ ເພິ່ນ ໄວ້ ທີ່ ໄມ້ກາງແຂນ ແລະ ປະຫານ ຊີວິດ ເສຍ.24ແຕ່ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ບັນດານ ໃຫ້ເປັນ ຄືນ ມາ ດ້ວຍ ຊົງ ປັດ ເພິ່ນ ໃຫ້ ອອກຈາກ ຄວາມເຈັບ ປວດ ແຫ່ງ ຄວາມ ຕາຍ ເພາະ ຄວາມ ຕາຍ ຈະ ກັກ ຈ່ອງ ເພິ່ນ ໄວ້ ບໍ່ໄດ້.25ເພາະ ກະສັດ ດາວິດ ໄດ້ ຊົງ ກ່າວເຖິງ ເພິ່ນ ວ່າ,
‘ຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ ແນມເບິ່ງ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢູ່ ສະເໝີ
ເພາະວ່າ ພຣະອົງ ປະທັບ ຢູ່ ກ້ຳ ຂວາ ຂອງ ພຣະເຈົ້າ
ເພື່ອ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈະ ບໍ່ ສະທ້ານ ຫວັ່ນໄຫວ.
26ເພາະ ເຫດ ນີ້ ຈິດໃຈ ຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈິ່ງ ປິຕິຍິນດີ
ແລະ ລີ້ນ ຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈິ່ງ ຮ້ອງ ຊົມຊື່ນຍິນດີ
ອີກ ປະການ ໜຶ່ງ, ເນື້ອ ຕົວ ຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈະ ພັກຜ່ອນ ໃນ ຄວາມ ໄວ້ໃຈ.
27ເພາະ ພຣະອົງເຈົ້າ ຈະ ບໍ່ ຊົງ ປະ ຖິ້ມ
ຈິດວິນຍານ ຂອງ ຂ້າ ພຣະອົງ ໄວ້ ໃນ ແດນມໍລະນາ
ທັງ ຈະ ບໍ່ໃຫ້ ຜູ້ ບໍລິສຸດ ຂອງ ພຣະອົງ ເປື່ອຍເນົ່າ ໄປ.
28ພຣະອົງ ໄດ້ ຊົງ ໂຜດໃຫ້ ຂ້າ ພຣະອົງ ຮູ້ ທາງ ແຫ່ງ ຊີວິດ
ພຣະອົງ ຈະ ຊົງ ໂຜດໃຫ້ ຂ້າ ພຣະອົງ
ເຕັມ ບໍລິບູນ ດ້ວຍ ຄວາມ ຍິນດີ
ເພາະ ຢູ່ ຕໍ່ ພຣະພັກ ພຣະອົງ.’
29“ພີ່ນ້ອງ ທັງຫລາຍ ເອີຍ, ຂ້າພະເຈົ້າ ມີ ສິດ ທີ່ ຈະ ກ່າວ ຢ່າງ ເຊື່ອໝັ້ນ ໃຫ້ ທ່ານ ທັງຫລາຍ ຟັງ ເຖິງ ເລື່ອງ ກະສັດ ດາວິດ ບັນພະບຸລຸດ ຂອງ ເຮົາ ນັ້ນ ວ່າ ທ່ານ ສິ້ນ ຊີວິດ ແລະ ຖືກ ບັນຈຸ ໄວ້ ແລ້ວ ແລະ ອຸບໂມງ ຂອງ ເພິ່ນ ຍັງ ຢູ່ ຖ້າມກາງ ພວກເຮົາ ຈົນ ເຖິງ ທຸກ ວັນ ນີ້.30ທ່ານ ເປັນ ຜູ້ ທຳນວາຍ ແລະ ຊາບ ວ່າ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ສັນຍາ ແກ່ ເພິ່ນ ດ້ວຍ ຄຳສາບານ ວ່າ ຈະປະທານ ຜູ້ ໜຶ່ງ ໃນ ວົງ ກະ ກຸນ ຂອງ ເພິ່ນ ໃຫ້ ປະທັບ ເທິງ ພຣະທີ່ນັ່ງ ຂອງ ເພິ່ນ.31ກະສັດ ດາວິດ ກໍ ຊົງ ລ່ວງ ຮູ້ ເຫດການ ນີ້ ໄວ້ ກ່ອນ ຈິ່ງ ຊົງ ກ່າວເຖິງ ການ ຄືນ ພຣະຊົນ ຂອງ ອົງ ພຣະຄຣິດ ວ່າ, ‘ພຣະເຈົ້າ ບໍ່ໄດ້ ຊົງ ປະ ຖິ້ມ ທ່ານ ໄວ້ ໃນ ແດນມໍລະນາ ທັງ ເນື້ອ ຕົວ ຂອງ ທ່ານ ກໍ ຈະ ບໍ່ ເປື່ອຍເນົ່າ ໄປ’32ພຣະເຢຊູ ນີ້ແຫລະ, ທີ່ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ບັນດານ ໃຫ້ ຄືນ ພຣະຊົນ ແລ້ວ ຝ່າຍ ຂ້າພະເຈົ້າ ທັງຫລາຍ ເປັນ ພະຍານ ເຖິງ ເລື່ອງ ນີ້.33ເມື່ອ ຊົງ ຖືກ ຍົກ ຂຶ້ນ ຢູ່ ທີ່ ພຣະຫັດ ກ້ຳ ຂວາ ຂອງ ພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ ຊົງ ຮັບ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ຈາກ ພຣະບິດາ ຕາມ ພຣະສັນຍາ ພຣະອົງ ໄດ້ ຊົງ ຖອກ ພຣະວິນຍານ ນັ້ນ ລົງມາ ດັ່ງ ພວກ ທ່ານ ໄດ້ ເຫັນ ແລະ ໄດ້ຍິນ ແລ້ວ ນັ້ນ.34ເຫດ ວ່າ ກະສັດ ດາວິດ ບໍ່ ຂຶ້ນ ໄປ ຍັງ ສະຫວັນ ແລະ ທ່ານ ເອງ ໄດ້ ຊົງ ກ່າວ ວ່າ,
‘ພຣະເຈົ້າ ຊົງ ກ່າວ ແກ່ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ວ່າ
ຈົ່ງ ນັ່ງ ທີ່ ຂວາ ມື ຂອງ ເຮົາ,
35ຈົນ ກວ່າ ເຮົາ ຈະ ປາບ ສັດຕູ ຂອງ ທ່ານ ໃຫ້ ຢູ່ ໃຕ້ ຕີນ ຂອງ ທ່ານ.’
36ເຫດສັນນັ້ນ ໃຫ້ ຍາດ ວົງ ອິສຣາເອນ ຮູ້ຄັກແນ່ ວ່າ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ຍົກ ພຣະເຢຊູ ນີ້ ຊຶ່ງ ທ່ານ ທັງຫລາຍ ໄດ້ ຕອກ ຕິດ ໄວ້ ທີ່ ໄມ້ກາງແຂນ ນັ້ນ ຊົງ ແຕ່ງຕັ້ງ ໃຫ້ເປັນ ທັງ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເປັນ ພຣະຄຣິດ.”
37ເມື່ອ ຄົນ ທັງຫລາຍ ໄດ້ຍິນ ດັ່ງ ນັ້ນແລ້ວ ກໍ ຮູ້ສຶກ ເຈັບ ຊ້ຳ ກິນແໜງ ໃຈ ຈິ່ງ ກ່າວ ແກ່ ເປໂຕ ແລະ ອັກຄະສາວົກ ອື່ນໆ ວ່າ, “ພີ່ນ້ອງ ເອີຍ, ພວກເຮົາ ຈະ ເຮັດ ຢ່າງໃດ.”38ຝ່າຍ ເປໂຕ ຈິ່ງ ກ່າວ ແກ່ ເຂົາ ວ່າ, “ຈົ່ງ ຖິ້ມ ໃຈ ເກົ່າ ເອົາໃຈ ໃໝ່ ແລະ ຮັບ ບັບຕິສະມາ ໃນ ພຣະນາມ ຂອງ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ທຸກ ຄົນ ເພື່ອ ການ ຊົງ ຍົກ ບາບ ໂທດ ຂອງ ພວກ ທ່ານ ແລ້ວ ພວກ ທ່ານ ຈະ ໄດ້ ຮັບ ຂອງ ພຣະລາຊະທານ ຄື ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.39ດ້ວຍ ວ່າ ພຣະສັນຍາ ນັ້ນ ກໍ ມີ ໄວ້ ແກ່ ທ່ານ ທັງຫລາຍ, ກັບ ລູກຫລານ ຂອງ ພວກ ທ່ານ, ແລະ ແກ່ ຄົນ ທັງປວງ ທີ່ຢູ່ ຫ່າງ ໄກ ຄື ແກ່ ທຸກ ຄົນທີ່ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າ ຂອງ ພວກເຮົາ ຊົງ ເອີ້ນ ມາ ເຝົ້າ ພຣະອົງ ນັ້ນ.”40ແລະ ເປໂຕ ໄດ້ ກ່າວ ສັ່ງ ເຂົາ ຫລາຍ ປະການ ອີກ ແລະ ເຕືອນ ສະຕິ ເຂົາ ວ່າ, “ຈົ່ງ ເອົາ ຕົວ ລອດພົ້ນ ຈາກ ເຊື້ອຊາດ ອັນ ຄົດ ລ້ຽວ ນີ້ ເສຍ.”41ຝ່າຍ ຄົນ ທັງຫລາຍ ທີ່ ໄດ້ ເຊື່ອ ຮັບ ຟັງ ຖ້ອຍຄຳ ຂອງ ເປໂຕ ກໍ ໄດ້ ຮັບ ບັບຕິສະມາ ໃນ ວັນ ນັ້ນ ມີ ຄົນ ຕື່ມ ເຂົ້າ ເປັນ ລູກສິດ ປະມານ ສາມ ພັນ ຄົນ.
42ແລະ ເຂົາ ໄດ້ ຕັ້ງ ໝັ້ນຄົງ ຢູ່ໃນ ຄຳ ສອນ ຂອງ ພວກ ອັກຄະສາວົກ, ໃນ ການ ຮ່ວມ ໃຈ ກັນ, ໃນ ການ ຫັກ ເຂົ້າຈີ່ ແລະ ໃນ ການ ໄຫວ້ ວອນ.
ຊີວິດ ການ ເປັນ ຢູ່ ຂອງ ພວກ ສິດ
43ທຸກ ຄົນ ເກີດ ມີ ຄວາມ ຢ້ານ ຢຳ ນັບຖື ສ່ວນ ພວກ ອັກຄະສາວົກ ກໍໄດ້ ເຮັດ ການອັດສະຈັນ ແລະ ໝາຍ ສຳຄັນ ຫລາຍ ປະການ.44ບັນດາ ຜູ້ ທີ່ ເຊື່ອ ຖື ນັ້ນ ກໍໄດ້ ຢູ່ ຮ່ວມກັນ ແລະ ຊັບ ສິ່ງ ຂອງ ຂອງ ເຂົາ ເຫລົ່ານັ້ນ ເຂົາ ກໍ ຖື ເປັນ ຂອງ ສ່ວນ ຮ່ວມ.45ແລະ ເຂົາ ໄດ້ ຂາຍ ທີ່ ດິນ ແລະ ຊັບ ສິ່ງ ຂອງ ມາ ແຈກ ຢາຍ ໃຫ້ ຄົນ ທັງປວງ ຕາມ ທີ່ ທຸກ ຄົນ ຕ້ອງການ.46ເຂົາ ໄດ້ ໝັ່ນ ຮ່ວມ ປະຊຸມ ໃນ ບໍລິເວນ ພຣະວິຫານ ທຸກ ວັນ ແລະ ຫັກ ເຂົ້າຈີ່ ຕາມ ເຮືອນ ຂອງ ເຂົາ ຮ່ວມ ຮັບ ປະທານ ອາຫານ ດ້ວຍ ຄວາມ ຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ໃຈ ສັດຊື່.47ທັງ ໄດ້ ສັນລະເສີນ ພຣະເຈົ້າ ແລະ ພົນລະເມືອງ ທັງ ໝົດ ກໍ ຊອບ ໃຈ ນຳ ຝ່າຍ ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ ຊົງ ໂຜດໃຫ້ ຄົນ ທັງຫລາຍ ຊຶ່ງ ກຳລັງ ຈະ ລອດພົ້ນ ນັ້ນ ມາ ເຂົ້າ ກັບ ພວກ ສິດ ທຸກໆ ວັນ.
ກິດຈະການ2;1-47